Το “αντίο” του Ουρτάδο
Με δάκρυα στα μάτια ο 29χρονος μέσος του Ολυμπιακού αποχαιρέτησε την επί 18 χρόνια ομάδα του, την Εσπανιόλ σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο γήπεδο του καταλωνικού συλλόγου
Con lágrimas en los ojos, en centrocampista de 29años cerró su etapa de18 años en el Espanyol, en una conferencia de prensa en la Ciudad Deportiva de Sant Adriá del B.
Από Kώστας Παλαιολόγος | Παρασκευή, 03 Σεπτεμβρίου 2010
Μέσα σε κλίμα έντονης συγκινησιακής φόρτισης ο Μόισες Ουρτάδο αποχαιρέτησε την επί 18 χρόνια ομάδα του, την Εσπανιόλ. Το νέο απόκτημα του Ολυμπιακού παρέθεσε συνέντευξη Τύπου
στο γήπεδο της ομάδας της Βαρκελώνης αμέσως μετά την προπόνηση της
μέχρι πρότινος ομάδας του . Επίσης, δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους πάντες για τη συνεργασία, που είχαν αυτές τις δύο σχεδόν... δεκαετίες και τους αποχαιρέτησε με δάκρυα στα μάτια. Παρόντες στο αντίο του Ουρτάδο ήταν αρκετοί δημοσιογράφοι, καθώς και μέλη της διοίκησης των Καταλανών και παλιοί του συμπαίκτες.Κατάθεση ψυχής κατέθεσε ο Μόισες Ουρτάδο με αφορμή την αποχώρησή του από την Εσπανιόλ .Ο 29χρονος μέσος του Ολυμπιακού δημοσίευσε στην προσωπική του ιστοσελίδα το παρακάτω γράμμα, στο οποίο αναφέρεται στα 18 χρόνια που πέρασε στην ομάδα της Καταλονίας.
Αναλυτικά το γράμμα:«Αυτό είναι περισσότερο ένα γράμμα ευχαριστήριο, παρά αποχαιρετιστήριο. Eνα γράμμα με πολλές σκέψεις και αναμνήσεις: Η πρώτη απ’ όλες όταν έφτασα στα γραφεία της Σαρριά, περίπου 18 χρόνια πριν για να υπογράψω σε αυτό που θα γινόταν το σπίτι και η ζωή μου για τόσα πολλά χρόνια. Αυτή τη στιγμή, έχω εκατοντάδες φίλους που πάντα θα βρίσκονται μαζί μου και άλλους από την Εϊμπάρ (ένας σύλλογος στον οποίο θα είμαι πάντα ευγνώμων), που μου έδωσε την ευκαιρία να γυρίσω σπίτι μου και να δουλέψω για την ομάδα της ζωής μου. Eνα “Copa del Rey”, μία λύτρωση το τελευταίο λεπτό (ευχαριστώ Κόρο). Ένας ευρωπαϊκός τελικός. Και στο τέλος μίας σεζόν που όλα έδειχναν να έχουν χαθεί και όλοι μας είχαν για υποβιβασμό... σε αυτή την ομάδα δεν είχε ποτέ ημίμετρα. Γι’ αυτό είμαστε ‘η δύναμη του συναισθήματος’ και γι’ αυτό έζησα όλα αυτά τα χρόνια με αρκετή θλίψη, αλλά πάνω απ’ όλα με τιμιότητα, αξιοπρέπεια και δίνοντας τα πάντα για την ομάδα και τους συμπαίκτες μου, που για μένα ήταν και θα είναι σημαντικοί. Θέλω να ευχαριστήσω τον κάθε έναν από τους εργαζόμενους με τους οποίους είχα την τύχη να μοιραστώ σπουδαίες στιγμές, τον κόσμο που δεν φαίνεται, αλλά είναι η «μηχανή» αυτού του συλλόγου και γενικότερα αυτής της οικογένειας που με διαμόρφωσε ως χαρακτήρα και ως ποδοσφαιριστή και μου έδωσε αξίες που πάντα θα με συνοδεύουν.
Θα ήθελα ακόμη να ευχαριστήσω τα ΜΜΕ, παρά το γεγονός πως μερικές στιγμές είχαμε αντικρουόμενα συμφέροντα, αλλά πάντα προσπαθούσα να τους φερθώ δίκαια και να είμαι εκεί. Εκτιμώ την ανιδιοτελή υποστήριξη όλων και ειδικά τη στιγμής της επιστροφής από τη Γλασκώβη (με υποδέχθηκαν με ανοικτές αγκάλες, παρά την ήττα). Εκείνη τη μέρα ήξερα ότι πάντα θα μπορούσα να βασιστώ σε αυτούς τους ανθρώπους, που βρίσκονται στο πλάι μου όχι μόνο στις επιτυχίες, αλλά και στις δύσκολες στιγμές. Και φυσικά, τον καθένα από τους συμπαίκτες μου, χωρίς τους οποίους δεν θα μπορούσα να είμαι όσο χαρούμενος ήμουν σε αυτά τα αποδυτήρια. Αξίζουν τα καλύτερα και ελπίζω να έχουν μεγάλες επιτυχίες, αφού εκτός από παίκτες είναι και σπουδαίοι άνθρωποι και παρόλο που μερικοί δεν το πιστεύουν και αυτό σε κάνει να κερδίζεις παιχνίδια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα περάσαμε, σε μία χρονιά σαν την περυσινή, πολύ δύσκολη για μένα. Δεν ξεχνώ ποτέ, όπου και να βρίσκεστε, θα σας έχω στο μυαλό μου.
Δεν περίμενα ότι θα με αγγίξει αυτό το γράμμα. Είναι ξεκάθαρο ότι στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται πολύ γρήγορα. Ειδικά αυτήν την περίοδο. Είμαι ευγνώμων στην οικογένεια που έχει δίπλα μου, στους πιστούς φίλους μου (θα είναι δύσκολο να είμαι μακριά, γι’ αυτό επισκεφτείτε με όταν μπορείτε...) και στον συνεργάτη μου, τον οποίο ευχαριστώ από εδώ, επειδή θυσίασε μέρος της ζωής του για να με ακολουθήσει στην νέα μου περιπέτεια.Τέλος, ελπίζω ότι αυτό το αντίο είναι ένα αντίο. Είμαι σε κακή ψυχολογική κατάσταση και έχω πολλούς πονοκεφάλους, αλλά θεωρώ ότι είναι καλύτερο για όλους (η Αθήνα και οι Ελληνες είναι φανταστικοί στον τρόπο που μου συμπαραστέκονται). Εδώ έχεις έναν φίλο για οτιδήποτε χρειαστείς. Δεν εύχομαι επιτυχίες, επειδή αυτό είναι ήδη ειπωμένο, αλλά και επειδή η επιτυχία για τον καθένα είναι σχετική. Εύχομαι μόνο να μείνετε όπως είστε, να στηρίζετε τους συμπαίκτες μου μέχρι θανάτου.
Εγώ συνεχίζω να νιώθω ξεχωριστά γι’ αυτή τη φανέλα μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια. Ευχαρισ
Μόισες Ουρτάδο
CARTA DE DESPEDIDA DE MOISÉS HURTADO
Ésta es una carta de agradecimiento más que de despedida. Una carta muy meditada y con muchos recuerdos: el primero de todos cuando llegué a las oficinas de Sarrià hace casi 18 años para firmar por la que sería mi casa y mi vida durante tantos años. En ese tiempo he conocido cientos de compañeros de los que llevaré siempre conmigo en categorías inferiores o un paso por el Eibar (club al que siempre estaré agradecido), que me dio la oportunidad de volver a mi casa y poder trabajar por el club de mi vida. Una Copa del Rey, una salvación en el último segundo (gracias Coro). Una final europea. Un final de temporada de récord cuando parecía que todo estaba perdido…y es que en este club nunca han valido las medias tintas. De ahí que seamos ‘la força d’un sentiment’, y así lo he vivido todos estos años con sentimiento, pero sobre todo con honradez, dignidad y dando todo por el grupo y por mis compañeros, que para mi han sido y serán lo más importante.
Quiero dar las gracias a todos y cada uno de los trabajadores con los que he tenido la suerte de compartir grandes momentos, gente que no aparece nunca pero que son el motor de este club y, en general, a esta familia que me ha formado como persona y como jugador y me ha dado unos valores que siempre llevaré conmigo.
También quiero dar las gracias a los medios de comunicación que, aunque a veces tenemos intereses opuestos, siempre procuré tratarlos justamente y estar disponible para ellos.
Agradezco el apoyo incondicional de todos los pericos como yo y, muy especialmente, en un momento como fue la vuelta de Glasgow (cómo me recibieron con los brazos abiertos cuando estaba destrozado). Aquel día supe que siempre podría confiar en esta gente que demostró estar a mi lado no sólo en los éxitos, sino también cuando vienen mal dadas.
Y cómo no, a todos y cada uno de mis compañeros sin los que no hubiera podido ser tan feliz como he sido en este vestuario. Se merecen lo mejor y espero que les ayudéis a conseguir muchos éxitos porque, antes que futbolistas, son personas espléndidas y, aunque muchos no lo crean, eso también gana partidos. Y gracias a eso hemos podido superar, nunca olvidar, un año como el pasado, el más duro que me ha tocado vivir. No nos olvidaremos nunca, allí donde quieras que estés, te llevaré dentro de mi. Tú ya lo sabes. Tampoco de tu familia, tu mujer Jessica y tu hija, Martina.
Nunca pensé que me tocaría escribir esta carta. Está claro que en el fútbol todo pasa muy deprisa. A veces, demasiado. Doy gracias por tener la familia que tengo a mi lado, a mis fieles amigos (me costará mucho estar lejos de vosotros así que visitadme de vez en cuando…) y, especialmente, a mi pareja a la que doy las gracias desde aquí, por sacrificar parte de su vida para seguirme en mi nueva aventura.
Para acabar, solamente espero que esta despedida sea un hasta pronto. Me voy después de pasarlo muy mal estos días y de muchos dolores de cabeza, pero creo que es lo mejor para todos (además, Atenas y los griegos me están demostrando ser fantásticos). Por lo demás, aquí tenéis un amigo para lo que queráis. No os desearé éxitos porque creo que es una palabra sobrevalorada y que para cada uno el éxito es relativo. Solamente, que sigáis siendo como sois, que apoyéis a muerte a mis compañeros que han sufrido como yo, y que sigáis sintiendo estos colores como lo habéis hecho todos estos años. Gracias y hasta pronto.
Moisés Hurtado
