Βιογραφικό Μοϊσές Ουρτάδο
Ο Moises Hurtado Perez γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1981 στο Σαμπαδέλ της Καταλονίας. Από μικρός βρέθηκε στις ακαδημίες της RCD Espanyol, όπου έμαθε τα μυστικά της θέσης του αμυντικού χαφ. Πέρασε από όλες τις βαθμίδες, όχι μόνο της Εσπανιόλ, αλλά και των Εθνικών ομάδων της Καταλονίας και της Ισπανίας. Στις ομάδες του δεν ήταν πρωταγωνιστής, αλλά αθόρυβος, χρήσιμος και πάντοτε βασικός.
Το 1999 ο Μοϊσές υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Espanyol B και τρία χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 2002, έκανε το ντεμπούτο του στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Μετά από ένα επιτυχημένο πέρασμα ως δανεικός από την Έιμπαρ (2004-05), επέστρεψε στην Εσπανιόλ, όπου πλέον καθιερώθηκε στην πρώτη ομάδα. Στη συνέχεια ήρθε το Κύπελλο Ισπανίας (2006), η διετία με τον Βαλβέρδε και τον τελικό του ΟΥΕΦΑ (2007), το περιβραχιόνιο του αρχηγού και τέλος η καινούργια πρόκληση στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό.
Ο Μόι έχει αγωνιστεί συνολικά σε 308 παιχνίδια των τριών ισπανικών πρωταθλημάτων (146 στην Primera, 33 στην Segunda και 129 στην Segunda B). Πέρα από το ποδόσφαιρο, είναι τελειόφοιτος των Επιστημών της Πληροφόρησης στο Πανεπιστήμιο «Universitat Autonoma de Barcelona», ενώ έχει συνεργαστεί αρθρογραφώντας με διάφορα ΜΜΕ στην Ισπανία.
ΜΟΪΣΕΣ 1
Αγαπητοί φίλοι του Sport24.gr γεια σας
Από σήμερα ξεκινάω μια συνεργασία με το Sport24.gr, το οποίο θα φιλοξενήσει μια σειρά με κείμενά μου. Το βασικό θέμα θα είναι το ποδόσφαιρο, ελληνικό και ξένο, αλλά όχι και το μοναδικό με το οποίο θα ασχοληθώ στην αρθρογραφία μου. Μέσα από αυτά τα κείμενα θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω απόψεις και προσωπικές εμπειρίες από την μέχρι σήμερα πορεία μου. Η επιθυμία μου είναι να ανοίξουμε ένα δίαυλο επικοινωνίας μέσα από ετούτη τη γωνιά, πράγμα που σημαίνει ότι τα σχόλιά σας θα είναι ευπρόσδεκτα. Ελπίζω να το ευχαριστηθούμε όλοι!
Η πρακτική του ποδοσφαίρου σε Ισπανία και Ελλάδα
Κάτι παραπάνω από ένα μήνα στην Ελλάδα είναι αρκετός χρόνος για να μπορώ να παρατηρήσω κάποιες διαφορές στον τρόπο του παιχνιδιού εδώ και στην Ισπανία. Φυσικά και παίζεται το ποδόσφαιρο με τους ίδιους κανόνες σε όλες τις χώρες, όμως η αθλητική κουλτούρα, τα χαρακτηριστικά των παικτών, ο περίγυρος των μίντια και η ιστορία – ανάμεσα σε πολλές άλλες πτυχές – διαφοροποιούν τον τρόπο πρακτικής του ποδοσφαίρου σε κάθε εθνικό πρωτάθλημα.
Το πρόσφατο Μουντιάλ τοποθέτησε το ισπανικό ποδόσφαιρο και πιο συγκεκριμένα τον ισπανό παίκτη, στην κορυφή. Η Πριμέρα Ντιβισιόν – την οποία απόλαυσα επί έξι χρόνια – χαρακτηρίζεται από το θεαματικό της ποδόσφαιρο. Εκεί ο απόλυτος πρωταγωνιστής είναι η μπάλα, αλλά και ο ρυθμός, που είναι ιδιαίτερα ανεβασμένος. Κυρίως δε, ο ρυθμός και η ταχύτητα με την οποία κινείται η μπάλα.
Οι Ισπανοί χαφ κέρδισαν σε σπουδαιότητα, ενώ και οι αμυντικοί χαρακτηρίζονται πλέον από την υψηλή τους τεχνική. Ίσως η «Αχίλλειος πτέρνα» των Ισπανών να είναι η τελική προσπάθεια στην εστία ή η αποτελεσματικότητα την ώρα του γκολ. Κατά τη γνώμη μου, το ιταλικό πρωτάθλημα ξεχώρισε παίρνοντας τους καλύτερους επιθετικούς και αμυντικούς, όμως οι Ιταλοί ξέχασαν τα χαφ.
Στην Αγγλία, αυτό που κυριαρχεί είναι το θέαμα και ο ρυθμός, με την αθλητική διάπλαση των παικτών να ξεχωρίζει. Το ίδιο συμβαίνει και στη Γαλλία, αν και με παίκτες χαμηλότερου επιπέδου. Η αφθονία έγχρωμων παικτών, προικισμένων σωματικά, προσδίδουν φυσική δύναμη σε αυτά τα δυο πρωταθλήματα. Το γερμανικό πρωτάθλημα, που μοιάζει περισσότερο στο ισπανικό, ανεβάζει το επίπεδό του τα τελευταία χρόνια.
Αλλά σε ότι αφορά το ελληνικό πρωτάθλημα, θα ξεχώριζα την τάση για άνοδο του επιπέδου. Πρόκειται για ένα δυνατό ποδόσφαιρο, αλλά με ποιοτικούς παίκτες, κυρίως στις πιο μεγάλες ομάδες. Είναι κρίμα – κάποιες φορές – που η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι αγωνιστικοί χώροι, δεν επιτρέπει στο ίδιο το παιχνίδι να αποκτήσει άνεση κινήσεων.
Πέρα από αυτό όμως, πρόκειται για ένα ποδόσφαιρο που χαρακτηρίζεται από αμεσότητα και δυναμισμό. Οι επιθετικοί έχουν πολύ καλή τελική προσπάθεια και οι αμυντικοί είναι δυνατοί. Ο ρυθμός είναι πιο αργός σε σχέση με την Ισπανία και δεν είναι καθόλου σπάνιο να δεις ομάδες με τους δέκα παίκτες τους στο δικό τους μισό γήπεδο και με μοναδικό σκοπό τη μαζική άμυνα.
Επίσης υπάρχουν αρκετά περιθώρια βελτίωσης στην τακτική. Η φυσική προδιάθεση και ο ενθουσιασμός του Έλληνα ποδοσφαιριστή, τον κάνει πολλές φορές να παρασύρεται και να αφήνει τη θέση του. Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα πρωτάθλημα που θα βελτιωθεί γρήγορα γιατί διαθέτει τους απαραίτητους πόρους για να αγοράσει καλούς παίκτες.
Κάποιες φορές ωστόσο, θα ήταν χρήσιμο για τους συλλόγους να έχουν περισσότερη υπομονή, έτσι ώστε να μπορέσει μια ομάδα να ταιριάξει και να δουλέψει με ηρεμία διαφορετικές πτυχές, αλλά επίσης είναι αλήθεια ότι εδώ η πίεση των φιλάθλων είναι μεγάλη και ικανή να προκαλέσει βεβιασμένες κινήσεις.
Αυτές είναι κάποιες πρώτες παρατηρήσεις και σκέψεις πάνω στις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στο ισπανικό και το ελληνικό πρωτάθλημα. Περιμένω τα σχόλιά σας και μέχρι να τα ξαναπούμε σε λίγες μέρες, σας χαιρετώ.
Μοϊσές
Biografía de Moisés Hurtado
Moisés Hurtado Pérez nació el 20 de Febrero de 1981 en Sabadell (Catalunya). Desde pequeño entró en las categorias base del RCD Espanyol, donde aprendió los secretos del puesto de mediocentro defensivo. Pasó por todas las categorias, no solo del Espanyol, sino también de las selecciones de Catalunya y España. En sus equipos no ha sido protagonista, pero un jugador silencioso, muy útil y siempre titular.
En 1999 Moisés firmó su primer contrato professional con el Espanyol B y tres años después, en Mayo del 2002, hizo su debut en Primera División. Después de una exitosa temporada jugando como cedido en el Eibar (2004-05), volvió al Espanyol, donde se consagró en el primer equipo. A continuación llegaron la Copa del Rey (2006), las dos temporadas con Ernesto Valverde y la final de la Copa de la UEFA (2007), el brazalete de capitán y ahora el nuevo reto en Grecia y el Olympiakos.
Moi ha jugado en total 308 partidos en las categorias profesionales de España (146 en Primera, 33 en Segunda y 129 en Segunda B). A parte del futbol, esta en el ultimo año en Ciencias de Comunicación en la Universitat Autonoma de Barcelona y ha colaborado con artículos en diferentes medios del país.
MOISES 1
Queridos amigos de Sport24.gr, un saludo
A partir de hoy empiezo una colaboración con Sport24.gr, página Web que acogerá una serie de textos míos. El tema principal sera el fútbol, griego y extranjero, pero no lo único de lo que hablaré en mis articulos. Mediante estos textos intentaré transmitíros opiniones y experiencias personales de mi trayectoria hasta ahora. Mi deseo es abrir un canal de comunicación mediante este rincón, lo que significa que vuestros comentarios serán bienvenidos. Deseo que todos lo disfrutemos!
La practica de futbol en España y Grecia
Algo más de un mes por tierras griegas dan para poder observar alguna diferencia entre la forma de jugar en España y en Grecia. Por supuesto que el futbol se juega con las mismas reglas en todos los países pero la cultura deportiva, las características de los jugadores, el entorno mediático y la historia, entre otros muchos aspectos, modifican la manera de practicar futbol en cada liga.
El pasado mundial ha puesto al futbol español, y más concretamente al jugador español, en la cima. En la liga española, donde he podido disfrutar seis años, se caracteriza por su futbol atractivo, donde la pelota tiene todo el protagonismo y el ritmo es muy elevado. Sobre todo el ritmo con que se mueve la pelota.
Los centrocampistas españoles han ganado gran relevancia y no es raro ver defensas con un gran manejo del balón. Quizás el talón de Aquiles de los españoles sea el remate a puerta o su contundencia de cara al gol. A mi forma de ver, la liga italiana se destacó por firmar los mejores delanteros y defensas, pero se olvidaron de los centrocampistas.
En Inglaterra, el espectáculo y el ritmo es el predominante, ya que el poder atlético de los jugadores es evidente. Lo mismo pasa con Francia, aunque con jugadores de menos nivel. La abundancia de jugadores de raza negra, portentos atléticos, dotan de estas dos últimas ligas de mucha fuerza física. La liga alemana, más parecida a la española, está aumentando su nivel los últimos años.
Pero por lo que respecta a la liga griega, destacaría la tendencia al alza de su nivel. Es un futbol fuerte pero con jugadores de calidad, sobre todo en los equipos más grandes. Es una lástima, a veces, las condiciones de algunos terrenos de juego, que no permiten dotar al juego de fluidez. Por el contrario, es un futbol con mucha pegada y muy directo cara el gol. Los delanteros poseen muy buena definición y las defensas son fuertes.
El ritmo es más bajo que en España, además no es raro ver a equipos con los diez jugadores metidos en su campo defendiendo exclusivamente. Tácticamente también hay margen de mejora. El talante e ímpetu del jugador griego le puede hacer desordenarse en su posición. Creo que es una liga que va a evolucionar rápidamente porque tiene recursos para fichar buenos jugadores.
A veces, los equipos necesitarían tener más paciencia para que un equipo se acople y pueda trabajar tranquilo diferentes aspectos, pero también es cierto que aquí la presión de los aficionados es grande y puede llegar a precipitar las cosas.
Bueno, estas son unas primeras observaciones sobre las diferencias que existen entre el futbol griego y el de España. Espero vuestros comentarios y hasta que volvamos a juntarnos aqui, un saludo cordial a todos!
Moisés
